HUMANIZMI SEZONAL QË E NGRIT NË KULM HAJNINË INSTITUCIONALE

Sonte, ditë e diell e katër qershorit, në KONAK shtrohet iftar ekskluzivisht për antihumanistët e dëshmuar, për dylberët dhe hijenat që vdesin për djersën e homo socialikusit! Ndërsa vetëm në lagjen e Dizhonit, të Gazi Babës dhe Hasanbegut të grabitur i thyejn gishtat në sofrën e skamjes aq qytetarë sa do të mund të ushqeheshin me iftarin hipokrit që organizohet në KONAK.

Shkruan Skender BUZAKU

Muaji i Ramazanit, veç të tjerash është Muaj i rahmetit, mëshirës, dashurisë ndaj krijesës së Zotit. Në këtë muj, shtohen të gjitha ato ibadete që praktikohen përgjatë tërë vitit, me përjashtim të agjërimit që është karakteristikë e këtij Muaji të shenjtë. Namazi, lutjet, ibadetet e ndryshme, sjelljet e moralshme, dinjitoze, vrapimi pas devotshmërisë të gjitha këto janë aktivitete që kryhen përgjatë tërë vitit dhe kështu deri në vdekje. Megjithatë, po kaq i vlefshëm sa edhe aktivitetet e nenvizuara më sipër është edhe aktiviteti human, bamirësia, ndihma ndaj të varfërve, skamnorëve, jetimëve. Pejgamberi ynë i dashur, Muhamedi a.s., aq shumë e donte këtë aktivitet dhe po kaq shumë kishte respekt ndaj të varfërve sa, sipas Nesaiut, i Dërguari i Allahut xh.sh. lutej kështu: “O Allah, më lër të varfër në jetë dhe në vdekje, dhe me ringjall mes të varfërve.”
Çka flet kjo lutje e Muhamedit a.s.? Pse kjo lutje u shpreh në këtë formë dhe jo për shembull O Allah, më ler të devotshëm në jetë dhe në vdekje dhe më ringjall në mesin e xhematit që është duke faulur namaz, apo në mesin e atyre udhëtarëve që nisen për në haxh, apo, më ringjall në mesin e agjëruesve…

Zoti e çmoi jashtëzakonisht krijesën e vet, njeriun. Vrasjen e tij e mallkoi rënd. Dashurinë ndaj njeriut Zoti e bekoi, sepse, vetëm kjo dashuri sjell paqe dhe mirëqenie, mundësira reale për ta arritur kënaqësinë e Allahut xh.sh.
Pra, Pejgamberi a.s. kërkonte nga Allahu xh.sh. që kur ta ringjallë, ta ringjallte në mesin e të varfërve. Sepse, të varfërit janë kategori, janë komunitet i atyre njerëzve ndaj të cilëve Allahu xh.sh. e urdhëron kujdesin, mirësjelljen dhe përkujdesin, deri në vdekje! Sepse, kjo përkujdesje ndaj të varfërve mundëson arritjen e knaqësisë së Allahut xh.sh. Njeriu i devotshëm kurrë nuk do të rreshtë së përpjekuri për ta arritur këtë kënaqësi të shenjtë, ashtu siç përkujdesej edhe Muhamedi a.s. Pra, humaniteti besimtarin e sinqertë duhet ta përcjellë përgjatë tërë jetës, në çdo sekond, në çdo minut, orë, ditë, javë, muaj, vit e jetë!

Nuk mundet që kënaqësia e Allahut xh.sh. të arrihet përmes ndihmave sezonale, apo një muaj në 12 muajt e vitit. Ky veprim do të ishte vetëm përçmim i të varfërërit, do të ishte tallje me të, do të ishte përpjekje naive për ta mashtrur Krijuesit e Mëshirëplotë.
Allahu xh.sh. në Kuranin e Shenjtë thotë: “Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); silluni mirë me prindërit, të afërmit, jetimët, të varfërit, fqinjët e afërt dhe të largët, me atë që keni pranë, me udhëtarin (që ka mbetur ngushtë) dhe me ata që janë robër nën pushtetin tuaj. Në të vërtetë, Allahu nuk i do njerëzit arrogantë e mburravecë.” (En Nisa, 36)

Njerëzit arrogantë e mburravecë, pa dyshim që janë edhe ata tipa që përpiqen të demonostrojnë humanitet një herë në vit, vetëm për Muajin e Ramazanit. Me këtë sjellje ata në fakt tregojnë arrogancën e tyre karshi të varfërve, skamnorëve, jetimëve dhe, duke ua zgjatur ndonjë pako ndoshta edhe me produkte me afat të skaduar, në fakt, vetëm sa mëtojnë që të mburren para tyre, duke ju përcjellë mesazh se po të mos jemi ne ju për Ramazan kapituloni!!!
Këta tipa, pikërisht Muajin e Bekuar e gjejnë çastin kur mund ta shprehin arrrogancën dhe mburrjen e tyre prej burrave të ligj! I sinqertë dhe i bekuar është vetëm ai që lutet si Pejgamberi a.s. “O Allah, më ringjall në mesin e të varfërve!” Sepse Pejgamberi e ka pasur shumë të qartë se islami veç tjerash është humanitet, është ndihmë për çdo shpirt, është paqe, mirëqenie dhe jetë e barabartë për të gjithë. Muhamedi a.s. islamin e ka përhapur dhe e ka përdorur veç të tjerash edhe për ti ndihmuar nevojtarët. Kështu e ka kuptuar islamin Muhamedi a.s. Po këta të tanët, si po e kuptojnë ndihmesën, respektivisht, islamin? Po e kuptojnë si moment për propagandë të ndytë pikërisht në Muajin e Bekuar Ramazan.

Në sferën e humanitetit, ashtu siç po e praktikojnë uzurpatorët e sotshëm të BFI-së, arrogancë e urruer nga ana e Allahut xh. sh. është edhe këmbëngulja që me pako të dyshimta të merren myftitë, ata të dalin para aparateve fotografikë duke bartur pako bashkë me njeriun më antihuman që e kanë pasur ndonjherë myslimanët e Maqedonisë.
Në sferën e humanitetit, ashtu siç po e praktikojnë sot uzurpatorët e BFI-së, mburravec është ai njeri i cili, i përdorë të gjithë organet e Komunitetit islam sa për ta kamufluar me humanizëm shpirtin e vet antihuman! Mburrja se po ndajmë 5,6,7,8,9 ton e më shumë humanitet në fakt është një tallje publike që bëhet me shtresën e varfër të shoqërisë sonë. Humaniteti duhet ti shkojë në shtëpi çdo nevojtari dhe jo nevojtarët të vrapojnë pas humanitetit, për shembull, prej Haraçinës, prej Malinës e Tanushës, drejt e në Kondovë! Ai që nuk ka 20 denarë për ta blerë një bukë nuk ka as 100 denarë për të vrapuar deri në Kondovë! Kjo mburrje idiotike në fakt reprodukon vetëm tallje me fukaranë dhe asgjë tjetër. Natyrisht, e shton edhe zemërimin dhe mallkimin e Allahut xh.sh.

Sonte, ditë e diell e katër qershorit, në KONAK shtrohet iftar ekskluzivisht për antihumanistët e dëshmuar, për dylberët dhe hijenat që vdesin për djersën e homo socialikusit! Ndërsa vetëm në lagjen e Dizhonit, të Gazi Babës dhe Hasanbegut të grabitur i thyejn gishtat në sofrën e skamjes aq qytetarë sa do të mund të ushqeheshin me iftarin hipokrit që organizohet në KONAK.
Prej të ftuarve, shtatë prej tyre, përfshirë edhe iftarshtruesin, nuk agjërojnë, kurse të varfërit e këtyre lagjeve, ndonëse me lloj-lloj sëmundjesh, nuk mund të gjenden dy-tre vetë që nuk agjërojnë, edhe ata gjithësesi, tërë kohës me lotë në sy. Zoti ua pranoftë për ibadet edhe këta lotë. Amin!