Shkruan: Eshref REXHEPI
Këto ditë, disa portale botuan
një kolumne të nënshkruar nga Mulla Sula, i cili, nëse nuk është shkruar prej
tij, të paktën është porositur prej tij. Fakti se është porositur prej tij
duket që në titull, dhe pastaj, në brendi, lexojmë një grumbull fjalësh që
krijojnë lojëra mendimesh të një truri që po thanë, që po fishket, që po
shuhet!
"A ndiçon zjarri i
fikur", është titulli i kësaj kolumne! Në çka asocion ky titull? Semantika
e këtij titulli lë të nënkuptosh se dikush ka hall të dijë nëse djeg prushi i shuar.
Sepse, pa dyshim që, zjarri asocon në prush, në gjë të zjarrtë! Nga këtu, nëse
këtë shprehje e përkthejmë në gjuhët sllave do të shohim se fjala është për
"zhar", asocim i emrit "Zharko", nofkë kjo policeske e vetë
Mulla Sulës. Pra, përmes titullit të kolumnes Mulla Sula përcjell mesazhin e
njeriut të dobët për nga shëndeti, të njeriut të mbaruar, të shkërmoqur deri në
palc, i cili, ndonëse dikur ishte zjarr (Zharko) që përvëlonte, sot nuk është
asgjë më shumë se një hiç, një zjarr i fikur.
Po pse kaq i pafuqishëm ndjehet
së fundmi Mulla Sula? Si "reis" ai duhet të lutet shumë. Atëherë pse
është i larguar nga Zoti njeriu që lutet? Kujdes, Mulla Sula thotë se do të të
largojë Zoti nëse lutjet nuk të ndihmojnë të të largojnë nga veset e këqia! Nuk
ka lutje që nuk plotësohet! Nuk i plotësohen vetëm demagogëve, hipokritëve dhe
snobëve, të tri karakteret këto që i gjenë në profilin psikik të Mulla Sulës. I
paisur me këto karakteristika në fakt njeriu lutet që të jetë sa më pranë
dallavereve, krimeve, korrupsioneve dhe veseve të liga, prandaj të tillin Zoti
e largon nga Vetja. Thellë në vete Mulla Sula është i bindur se nuk ka asgjë
nga lutjet e tij, nga faljet, nga agjërimet dhe haxhi i tij, sepse, ai e di
shumë mirë se nuk mund të rrijë pa përgojime, pa ofendime dhe pa sharje, madje
edhe të nënave dhe grave të hoxhallarëve. Mu si ajo gruaja e keqe për të cilën
muslimanët e paskan pyetur Muhamedin a.s. e që ky i është përgjigjur që prej
një femre të tillë, sado t' i praktikojë ritet islame, prej saj nuk ka asgjë,
trupi i saj do të digjet në xhehenem. Kjo është ajo që e mundon Mulla Sulën
dhe, është shumë e natyrshme që një ndjenjë pendese e këtij lloji të
manifestohet në pleqëri, sado kryeneç të jetë njeriu. Është një ndiesi që
përjetohet kur njeriu e ndjenë fundin e jetës së vet.
Mulla Sula thotë në kolumnën
"e vet":
Përfundimisht, Islami nuk është
fe e devotshmërisë falco dhe as e moralit dhe etikës sa për sy e faqe. Atij që
nuk e do tjetrin dhe nuk ia dëshiron atë që ia dëshiron vetes nuk i garantohet
besimi. Dhe, mashtrohet ai që mendon se i mjaftojnë lutjet drejtuar Zotit,
ndërkohë që e anashkalon vëllain, shokun, mikun, fqiun, bonjakun, skamnorin,
sepse një njeri i atillë as për së afërmi nuk e ka kuptuar esencën e lutjes dhe
bindjes ndaj Krijuesit. Zoti është Dashuri, Mëshirë, Fisnikëri dhe Ai i do
njerëzit që rrezatojnë dashuri, mëshirë dhe fisnikëri.
Nuk mund të jetë musliman i
devotshëm ai që shanë, që e ka gojën e pistë duke përgojuar gratë prej duarve
të të cilave ka hëngër, nuk është i devotshëm ai që, pavarësisht lutjeve dhe
faljeve, ha hakun e jetimit, të bonjakut, në emër të bamirësisë pasurohet vetë,
dëmton interesin e përgjithshëm për interesin personal, nuk është i devotshëm,
pra, i denjë për lider, ai i cili e anashkalon dhe e mohon shokun, mikun,
vëllain, bashkëpunëtorin atë që e ka sjellë deri në nivelin e liderit! Tërë
kolumnen e përshkon një frymë dhembshurie, një ndjenjë fajësie, një frikë e
lemeritshme nga jeta të cilën e ka jetuar deri më sot. Është një guxim që del
nga atomi i fundit i fuqisë intelektuale për të pranuar se cili ka qenë në të
vërtetë, kush është strehuar thellë në qenien e tij, kush ka dirigjuar me
personalitetin e tij, si ka shitur islam për këtë periudhë ndërkohë që ka qenë
në anën e djallit. Herë pas here flet për një "dikush" i cili, thënë
shkurt, tallet me qenien tonë si fetare ashtu edhe kombëtare. Këtë
"dikush" Mulla Sula e mveshë me të gjitha tiparet e tij personale,
sepse kjo vërehet nga veprimet e këtij "dikushi" të cilat
korrespondojnë që të gjitha me veprimet e deritanishme të Mulla Sulës. Atij i
vie shumë vështirë që të flasë në veten e parë, prandaj flet në vet e tretë, në
formë abstrakte, duke u përpjekur që ta bëjë bashkëfajtorë tërë etninë tonë
përmes djallëzisë në aspiratat e tij për ta identifikuar veten me etninë dhe
anasjelltas. Dhe, kolumnën "e vet" Mulla Sula e përfundon përmes
hadithit të Pejgamberit a.s.: "Muhammedi a.s., ka thënë: ‘' Atij që Allahu
i jep pushtetin dhe udhëheqjen e punëve të muslimanëve e ai largohet nga
populli duke mos i plotësuar kërkesat edhe nevojat e tyre, Allahu do largohet
nga ai pa ia plotësuar kërkesat, dëshirat dhe nevojat që ai i ka". Përmes
këtij hadithi, Mulla Sula, sado i mbërthyer nga një pesimizëm i skajshëm,
dëshiron që të përcjellë një mesazh paksa më optimist për popullatën tonë. Ai
është shumë i vetëdijshëm se nuk ishte në rrugë të Zotit! Ai fare mirë e di se
Allahu ia mundësoi që ai të bëhet udhëheqës i muslimanëve por, gjithashtu,
është edhe më shumë i vetëdijshëm se në pozicionin udhëheqës ka dështuar si mos
më keq, duke e zhgënjyer vetë Zotin I Cili ia plotësoi dëshirën për të qenë i
pari! Në këtë dëshirë ai e shikonte popullin që ecte atje ku donte t'i çojë
mullai. Më në fund, ai e ndjeu se Allahu po largohet prej tij dhe se kjo
dëshirë do të ngelë zjarr i fikur, prush i shuar! Në fakt, në këtë zjarr të
fikur, thellë nën hirin e ngrohtë, fshihet një gacë që mund të jetë lumturia e
Mulla Sulës për faktin që nuk po plotësohen dëshirat e tij dhe se populli do të
shpëtojë nga planet ogurzeza të tij. Këtë porosi e përcjell Mulla Sula përmes
fjalive me të cilat e përfndon kolumnen me titull "A ndriçon zjarri i
fikur?" Mulla Sula e ka peng në shpirt një lutje që e bëri publikisht:
"Allahu Mëshirëplotë le ta bekojë Nikolla Gruevskin"! Kjo është lutje
që shpërthen nga një motiv kalimtar, prandaj, thotë Mulla Sula, jam mercenar!/Opinione
Comments
Post a Comment